Kanaatkâr Olmak

Bir geminin güvertesinden manzarayı seyre koyulmuşken insanların yüzlerinde göç etmekte olan kuşların telaşesini görüyorum. Gökyüzünde ve denizdeki o muazzam mavinin tadını çıkarırken insanlardaki bu korku ve ümitsizliğin sebebini anlamlandırmaya çalışıyorum biraz da. İçimizde güneşler açtıran ve yüreğimizi ferahlatan o güzel manzaraya şahitlik ederken yaşama sevincimizin kaybolmaya başladığını düşünmeden alamıyorum kendimi. Oysa ki sadece bugünümüz var elimizde. Yani mutluluğu aramaya gerek yok aslında. Eğer güneşin doğuşunun, ayın geceleri aydınlatmasının, gökyüzünde kanat çırpan kuşların, akıp gitmekte olan suların, yaşadığımız anın farkındaysak o vakit mutluluk bulacaktır bizi.

Günler geçiyor ve belki de gittiğimiz yollardan bir daha geçmeyeceğiz. Yaşamayı unuttuğumuz gibi birçok şeyi de bununla birlikte unutmuş gibiyiz. Eski zamanlarda yokluk, fakirlik gibi sıkıntılar vardı ama yakınma yoktu. Kanaatkârlık denen bir şey vardı. İnsanlar elinde olan şeylerle yetinmeyi bilirlerdi. Gerçek mutluluk da bu değil midir zaten? Ne yazık ki tatlı bir hayal olarak kaldı böyle şeyler mazimizde. Çünkü günümüzde alamadığımız veya yiyemediğimiz şeylerden yakınıp dururken küçük dertlerin zebunu olduğumuzun hiç farkında değiliz. Bolluk içinde yokluğu yaşamak gibi bir şey bu. Burunlarımızın üstündeki gözlük kadar yakınımızdaki imkânların farkında olmak gerekiyor artık.

Çok mu uzaklarda kaldı o günler? Yaşadık ve geçti gitti diyebilir miyiz emin değilim. O günlerin tadı damaklarımızda çünkü. Gölge gibi geçip gitmişiz zamanın içinden. Küçük bir mutluluk buldunuz mu kaçırmayın derim. Yollar yürütür, yollar götürür koşmaya başlar sizinle birlikte gitmek istediğiniz yere, varmak istediğiniz yer gönlünüzde taşıdığınız yerse eğer.

Hatıraların koynunda uyur ve büyürmüş insan. Ne zaman bunlardan uzaklaşsa, kendisini yerinden sökülmüş bir ağaç gibi hissetmeye başlar. Elimizdeki imkânların aslında bize yettiğini fark etmeye başlayıp arılar gibi kanaat ehli olursak, geride kaybolan değerlerimizin, unutulmaz anıların bizi beklediği nice kapıları fark etmiş olacağız. Velhasıl zenginlik dediğin gönül zenginliğidir, çölde serap gibidir geride kalanlar.

Kanaat…

Benzer yazılar okumak için buraya tıklayınız.