Hikaye

Buruk Sevinç

Sevinç…

Yağmurdan sonra gelen çok sevdiği toprak kokusu penceresinden içeriye doğru yayılıyordu. Sonbahar mevsiminin gelişiyle bir mutluluk kaplardı içini. Sıcak havaları pek sevmezdi o yüzden. Sisli, parçalı bulutlu, daha çok yağmurun çiselediği serin havalardan haz duyardı. Genellikle dışarıya çıkar yürüyüş yaptıktan sonra biraz dinlenir, sonra da bahçedeki çardakta oturup kitap okumayı tercih ederdi. Pencereden dışarıyı seyrederken içindeki heyecanı dindiremiyordu Ayda. Biraz hava almak iyi gelir diye düşündü ve şemsiyesini de yanına alarak dışarı çıktı. Sahile doğru yürümekteyken geçen hafta öğretmenlik için girdiği sınavların sonuçlarını düşünüyordu bir yandan. Annesinin de en büyük isteği Ayda’nın edebiyat öğretmeni olmasıydı. Zor şartlarda büyütmüş ve okula göndermişti. Bu yüzden annesini de hayal kırıklığına uğratmak istemiyordu.

sevinc

Yıl boyunca derslerine devam ederken aynı zamanda kurslara da katılmaya çalışıyordu. Çalışkan bir kızdı. Üniversite hayatına başladığından beri Yakaza dergisinde haftalık yazılar da yazıyordu. Küçüklüğünden itibaren en başta babası olmak üzere ilkokul öğretmenleri onu yazmaya teşvik ederlerdi. Becerikliydi de yazı yazma konusunda. Aslında yazar olmak onun en büyük hayaliydi. Okurlarıyla bir araya gelip söyleşiler yapmayı düşlerken mutlu oluyordu. Ne var ki annesinin öğretmenlik konusunda ısrarını kıramıyordu. Aklında bu konular, mahcup edayla eve doğru yürümeye başladı.

Babasını hiç görememişti. Çok küçükken elim bir hastalığa yakalanmış, uzun süren tedavilere rağmen başarılı bir sonuç alınamamıştı. Ara ara annesini bu konuda yoklar babası hakkında bir şeyler öğrenmeye çalışırdı. Duygulanırdı onu düşündüğü zamanlar. Bugünleri görseydi, kim bilir ne kadar mutlu olurdu diye düşünmekten kendini alamazdı. Hayatında hiç görmediği birini özlemenin hüznünü taşıyordu yüreğinde. İçinden geçenleri pek anlatmak da istemezdi kimseye. Keder ve sevinçlerini kendi içinde yaşamayı tercih ederdi. Bu yüzden yalnız vakit geçirmek daha çok hoşuna giderdi.

Sabah erken kalktı ve annesiyle birlikte kahvaltı hazırlamaya koyuldu. Birlikte hoş sohbet ettikten sonra hazırlanıp evden çıktı ve okuluna giden otobüsü beklemeye başladı. Bir yandan yazar olma hayali, diğer yandan hayatında hiç görmediği babası ve annesinin bugün için meraklı bekleyişi aklını kurcalarken otobüse bindi. Okula girdikten sonra danışman hocasının odasına doğru yürümeye başladı. Kapının önünde bir an durdu, hayalimden asla vazgeçmeyeceğim, diye mırıldandı ve odanın kapısını tıklatıp içeri girdi.

sevinc-ne-demek

Danışman hocası güler yüzle karşıladı Ayda’yı. Anlaşılan sonuçlar çoktan kontrol edilmişti bile. Hocasının yüzündeki ifadelerden olumlu şeyler seziyordu. Tebessümle karşılık verdi ancak bir şey söylemek gelmedi içinden. Kendisine teşekkür ederek çıktı odadan. Eve doğru gitmek için tekrar otobüse bindi. Biraz düşünceli olduğundan yanında oturduğu kişinin arkadaşı olduğunu biraz geç fark etti. Arkadaşı Elif onunla konuşmak için evlerine doğru geldiğini söyledi.

Kendisi de Ayda gibi edebiyat öğrencisi, aynı zamanda yazar olmak isteyen Elif, düzenli olarak çıkarılan iki derginin kendileriyle görüşmek istediğini belirtince Ayda aldığı bu haberden daha çok mutlu oldu. Arkadaşına sarılarak teşekkür etti böyle güzel bir haber için. Evin önüne geldiğinde heyecanla bastı zile. Annesinin merakı yüzünden okunuyordu. Ayda’nın yüzündeki tebessümden anlamıştı o da. Kocaman sarıldı kızına. Yazar olmaya doğru basamakları adım adım çıkarken annesini de mutlu etmişti. Eminim babam da mutlu olmuştur, diye geçirebildi içinden..

Sevinç…

Diğer hikayelerimizi okumak için buraya tıklayınız.

You may also like

hayat Hikaye

Hayatın Anlamı

Sona kalan birkaç parça odunu da sobaya attıktan sonra yanı başındaki mindere oturuverdi. Dışarıda lapa ...
mutluluk Hikaye

Mutluluğu Ararken

Evin kapısını yavaşça kapattıktan sonra kendini bahçeden dışarıya attı. Neden sessiz davrandığına ilk başta kendisi ...

Leave a reply

E-posta hesabınız yayımlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir